nie lękajcie się biblia

Izajasza 41:10 – „Nie bój się, bo ja jestem z tobą; nie lękajcie się, bo jestem waszym Bogiem. Wzmocnię cię, tak, pomogę ci, podtrzymam cię Moją sprawiedliwą prawicą”. Jakuba 1:2-4 – „Bracia moi, uważajcie to za najwyższą radość, gdy wpadacie w różne próby, wiedząc, że testowanie twojego wiara rodzi cierpliwość .
bo jest już bliski. 2 Dzień ciemności i mroku, dzień obłoku i mgły. Jak zorza poranna rozciąga się po górach. lud wielki a mocny, któremu równego nie było od początku. i nie będzie po nim nigdy aż do lat przyszłych pokoleń 1. 3 Przed nim ogień 2 pożerający, a za nim płomień palący;
Biblia mówi: „…Zaczynacie dzisiaj walkę przeciw wrogom waszym, niech trwoga przed nimi was nie ogarnia! Niech serce wam nie drży! Nie bójcie się, nie lękajcie się! Gdyż z wami wyrusza Pan, Bóg wasz...”. Pwt 20,3-4 (BT). Niezależnie od tego przeciw komu walczymy, jeśli robimy to zgodnie z wolą Bożą, nie musimy się trwożyć. Wystarczy, że będziemy „…mocni w Panu – siłą Jego potęgi”. Ef 6,10 (BT). Nawet gdy przystąpimy do trudnej, duchowej walki wygramy ją, jeśli przystąpimy do niej „…w imieniu Pana Zastępów…”. 1 Sm 17,45 (BW) i jeśli posłuchamy Bożych rad. Biblia mówi: „Obleczcie pełną zbroję Bożą, byście mogli się ostać wobec podstępnych zakusów diabła. Nie toczymy bowiem walki przeciw krwi i ciału, lecz przeciw Zwierzchnościom, przeciw Władzom, przeciw rządcom świata tych ciemności, przeciw pierwiastkom duchowym zła na wyżynach niebieskich. Dlatego weźcie na siebie pełną zbroję Bożą, abyście w dzień zły zdołali się przeciwstawić i ostać, zwalczywszy wszystko… Przy każdej sposobności módlcie się w Duchu!...”. Ef 6, (BT). Psalmista Dawid napisał: „…gdy ukryłeś swe oblicze, ogarnęła mnie trwoga”. Ps 30,8 (BT). Bóg ukrywa Swe oblicze tylko z jednego powodu. Biblia mówi: „…wasze winy są tym, co was odłączyło od waszego Boga, a wasze grzechy zasłoniły przed wami jego oblicze, tak że nie słyszy”. Iz 59,2 (BW). W tej sytuacji powinniśmy odczuwać trwogę, dlatego że „…dalekie jest od nas prawo i nie dociera do nas sprawiedliwość; wyczekujemy światłości, lecz oto jest ciemność...”. Iz 59,9 (BW). A ponieważ „…ludzie bardziej umiłowali ciemność, bo ich uczynki były złe”. J,3,19 (BW), zostaje im odjęta Boża ochrona, nastaje czas trwogi. Trwoga jest bardzo silnym strachem wywołanym realnym, wyobrażonym lub przewidywanym niebezpieczeństwem. Nic więc dziwnego, że „jak trwoga to do Boga”. (przysłowie polskie). I faktycznie, niektórych ludzi tylko krytyczna sytuacja skłania do modlitw, do wołania: „…Uzdrów mnie, Panie, bo strwożyły się kości moje! I dusza moja bardzo się zatrwożyła…”. Ps 6,3-4 (BW). „Ogarnęły mnie fale śmierci, A strumienie zagłady zatrwożyły mnie. Więzy otchłani otoczyły mnie, Pochwyciły mnie sidła śmierci. W niedoli mojej wzywałem Pana I wołałem o pomoc do Boga mego...”. Ps 18,5-7 (BW). Gdy Pan Jezus zapowiadał zesłanie Ducha Świętego, powiedział ważkie słowa: „Pokój zostawiam wam, mój pokój daję wam; nie jak świat daje, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze i niech się nie lęka”. J 14,27 (BW). Skoro Chrystus powiedział: mój pokój wam daję, to w sercach wierzących powinny gościć: „…miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie…”. Ga 5,22-23 (BT), a nie trwoga. Jeden raz w ciągu całego swojego życia Jezus odczuł trwogę. Biblia mówi, że gdy poszedł „…do ogrodu, zwanego Getsemane… wziął z sobą Piotra oraz dwóch synów Zebedeuszowych, i począł się smucić i trwożyć”. Mt 26,36-37 (BW). Co wtedy zrobił? „Wtedy mówi do nich: Smętna jest dusza moja aż do śmierci; pozostańcie tu i czuwajcie ze mną. Potem postąpił nieco dalej, upadł na oblicze swoje, modlił się...”. Mt 26,38-39 (BW). „I powiedział do wszystkich: Jeśli kto chce pójść za mną, niechaj... naśladuje mnie”. Łk 9,23 (BW). W sercu tego, kto wierzy w Jezusa, nie powinno być miejsca na trwogę, dlatego apostołowie pisali do wierzących: „…Łaska wam i pokój niech będą udzielone obficie przez poznanie Boga i Jezusa, Pana naszego!”. 2 P 1,2; „Łaska, miłosierdzie i pokój Boga Ojca i Jezusa Chrystusa, Syna Ojca, [niech] będą z nami w prawdzie i miłości!”. 2 J 1,3 (BT); „Pozdrówcie się wzajemnym pocałunkiem miłości! Pokój wam wszystkim, którzy trwacie w Chrystusie”. 1 P 5,14 (BT), „A Bóg, [dawca] nadziei, niech wam udzieli pełni radości i pokoju w wierze, abyście przez moc Ducha Świętego byli bogaci w nadzieję”. Rz 15,13 (BT). Jeśli jednak zdarzy się nam poczuć tak silny strach, że ogarnie nas panika i bezradność, wtedy „Ogłoście święty post, zwołajcie zgromadzenie, zbierzcie starszych, wszystkich mieszkańców ziemi do domu Pana, waszego Boga, i głośno wołajcie do Pana!”. Jl 1,14 (BW), „... Albowiem do życia w pokoju powołał nas Bóg”. 1 Kor 7, 15 (BT). Tylko „Bóg jest dla nas ucieczką i mocą: łatwo znaleźć u Niego pomoc w trudnościach”. Ps 46,2 (BT), choć nie zawsze Jego reakcja jest natychmiastowa, „Na każdą bowiem sprawę jest czas i sąd, gdyż zło człowieka wielce na nim ciąży”. Koh 8,6 (BT). We wszystkim, nawet w negatywach emocjach czy przerastających nas problemach, doszukujmy się Bożej nauki względem nas. Biblia mówi: „Za pełną radość poczytujcie to sobie, bracia moi, ilekroć spadają na was różne doświadczenia. Wiedzcie, że to, co wystawia waszą wiarę na próbę, rodzi wytrwałość. Wytrwałość zaś winna być dziełem doskonałym, abyście byli doskonali, nienaganni, w niczym nie wykazując braków”. Jk 1,2-4 (BT). Zwracanie się do Boga, nawet w chwilach trwogi, jest wyrazem naszego zaufania do Niego, On bowiem zapewnia: „Gdy będziesz przechodził przez wody, będę z tobą, a gdy przez rzeki, nie zaleją cię; gdy pójdziesz przez ogień, nie spłoniesz, a płomień nie spali cię”. Iz 43,2 (BW). I dlatego możemy mieć pewność, że jest Ktoś, kto czuwa nad nami. Biblia mówi: „Oto oczy Pana nad tymi, którzy się Go boją, nad tymi, co ufają Jego łasce, aby ocalił ich życie od śmierci i żywił ich w czasie głodu. Dusza nasza wyczekuje Pana, On jest naszą pomocą i tarczą. W Nim przeto raduje się nasze serce, ufamy Jego świętemu imieniu. Niech nas ogarnie łaska Twoja Panie, według ufności pokładanej w Tobie!”. Ps 33,18-22 (BT). W Biblii mamy przykłady pozytywnej trwogi – bojaźni Bożej, na przykład: „A po sześciu dniach bierze z sobą Jezus Piotra i Jakuba, i Jana, brata jego, i prowadzi ich na wysoką górę na osobność. I został przemieniony przed nimi, i zajaśniało oblicze jego jak słońce, a szaty jego stały się białe jak światło... oto obłok jasny okrył ich i oto rozległ się głos z obłoku: Ten jest Syn mój umiłowany, którego sobie upodobałem, jego słuchajcie! A gdy to usłyszeli uczniowie, upadli na twarz swoją i zatrwożyli się bardzo. I przystąpił Jezus, i dotknął się ich, i rzekł: Wstańcie i nie lękajcie się!”. Mt 17, (BW). Podsumowanie. Jeśli jesteśmy osobami wierzącymi, nie mamy powodu do przeżywania tak silnego strachu, który utrudniałby nam życie. Strach aż do utraty ducha jest destrukcyjny, dlatego Biblia mówi: „…Nie lękaj się, nie trać ducha!”. Pwt 1,21 (BT) i wskazuje nam, kogo tak naprawdę powinniśmy się obawiać: „…Bójcie się tego, który, gdy zabija, ma moc wrzucić do piekła. Zaiste, powiadam wam: Tego się bójcie!”. Łk 12,5 (BW). Szatan „…zwodzi cały świat…”. Ap 12,9 (BW), gdy się więc jemu poddamy – jest to powód do wielkiej trwogi. Posłuchajmy zatem biblijnej rady: „…zabiegajcie o własne zbawienie z bojaźnią i drżeniem...”. Flp 2,12 (BT). I „O nic się już zbytnio nie troskajcie, ale w każdej sprawie wasze prośby przedstawiajcie Bogu w modlitwie i błaganiu z dziękczynieniem! A pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie”. Flp 4,6-7 (BT). A „Pan sam pójdzie przed tobą i będzie z tobą. Nie zawiedzie i nie opuści cię; nie bój się więc i nie trwóż się!”. Pwt 31,8 (BW). On zapewnia: „Lecz ty nie bój się, sługo mój... i nie trwóż się... bo oto Ja wybawię cię choćby z daleka... i będzie miał (sługa Boży) spokój, i będzie bezpieczny, a nikt go nie zatrwoży”. Jr 46,27 (BW).
Nie lękajcie się. Nicht so schüchtern. OpenSubtitles2018.v3. Człowiek, który byłby skłonny mim gardzić, podaje mu rękę, lękając si
Wyszukiwanie Otwórz odnośniki Zaawansowane Nawigacja Biblia TysiącleciaKsięga Powtórzonego Prawa 1:11:1Tymi słowami przemawiał Mojżesz do całego Izraela za Jordanem na pustyni, w Arabie naprzeciw Suf, między Paran, Tofel, Laban, Chaserot i dni drogi jest przez góry Seir z Horebu do czterdziestym roku, jedenastym miesiącu, pierwszym dniu miesiąca powiedział Mojżesz Izraelitom wszystko, co mu Pan dla nich pokonaniu Sichona, króla Amorytów, mieszkającego w Cheszbonie, i Oga, króla Baszanu, mieszkającego w Asztarot w Edrei,1:5za Jordanem, w kraju Moabu, począł Mojżesz wpajać to prawo, mówiąc:1:6Pan, nasz Bóg mówił do nas na Horebie: Już dość waszego pobytu na tej idźcie, ciągnijcie ku górom Amorytów, do wszystkich pobliskich narodów [osiadłych] w Arabie, w górach, w Szefeli, w Negebie, nad brzegiem morskim, w ziemi Kananejczyków i w Libanie: aż po wielką rzekę wydaję wam ten kraj. Idźcie, posiądźcie tę ziemię, którą Pan poprzysiągł dać Abrahamowi, Izaakowi, Jakubowi, a po nich ich rzekłem wam w owym czasie: Ja sam nie mogę już nosić ciężaru was wasz Bóg, rozmnożył was: dziś jesteście liczni niby gwiazdy na Pan, Bóg ojców naszych, niech was jeszcze tysiąckrotnie pomnoży i błogosławi wam, jak to zdołam sam udźwignąć wasz ciężar, wasze brzemię i wasze spory?1:13Wybierzcie sobie w waszych pokoleniach mężów rozumnych, mądrych i szanowanych, abym ich postawił wam na mi: Dobre jest, co zamierzasz wybrałem ⟨spośród głów waszych pokoleń⟩ mężów mądrych, szanowanych i dałem wam ich za waszych przewodników: naczelników nad tysiącami i naczelników nad setkami, naczelników nad pięćdziesięcioma i naczelników nad dziesięcioma jako zwierzchników nad waszymi to rozkazałem waszym sędziom: Przesłuchujcie braci waszych, rozstrzygajcie sprawiedliwie spór każdego ze swym bratem czy też sądzeniu unikajcie stronniczości, wysłuchujcie małego i wielkiego, nie lękajcie się nikogo, gdyż jest to sąd Boży. Gdyby wam sprawa wydawała się za trudna, mnie ją przedstawcie, abym ją owym czasie poleciłem wam wszystko, co macie opuściliśmy Horeb i szliśmy przez całą tę pustynię wielką i straszną, którą widzieliście, w kierunku gór Amorytów, jak nam polecił Pan, nasz Bóg, i doszliśmy do wam powiedziałem: Przyszliście aż do gór Amorytów, które nam daje Pan, nasz Pan, twój Bóg, wydał tobie tę ziemię. Wejdź, weź ją w posiadanie, jak ci obiecał Pan, Bóg twoich ojców. Nie lękaj się, nie trać ducha!1:22Wtedy przystąpiliście do mnie wszyscy i rzekliście: Wyślijmy mężów przed sobą dla zbadania kraju i poznania drogi, którą mamy iść, oraz miast, do których mamy wydała mi się dobra. I wziąłem spośród was dwunastu mężów, po jednym z każdego wyruszyli, poszli w góry i dotarli aż do doliny Eszkol, którą w ręce trochę owocu tej ziemi, przynieśli wam i takie złożyli sprawozdanie: Kraj, który nam daje Pan, nasz Bóg, jest nie chcieliście iść i wzgardziliście nakazem Pana, waszego w namiotach, mówiąc: Z nienawiści do nas wyprowadził nas Pan z ziemi egipskiej, by wydać nas w ręce Amorytów na pójdziemy? Nasi bracia napełnili nam serce strachem, mówiąc: Lud to jest liczniejszy i wyższy wzrostem od nas, miasta ogromne, obwarowane aż do nieba. Widzieliśmy tam nawet synów rzekłem wam: Nie drżyjcie, nie lękajcie się Bóg wasz, który idzie przed wami, będzie za was walczył, podobnie jak uczynił w Egipcie na waszych też i na pustyni: Pan niósł cię, jak niesie ojciec swego syna, całą drogę, którą szliście, aż dotarliście do tego mimo to nie ufaliście Panu, Bogu waszemu,1:33idącemu przed wami w drodze, by wam szukać miejsca pod obóz - nocą w ogniu, by wam oświetlać drogę, a za dnia w usłyszał Pan głos mów waszych, rozgniewał się i przysiągł mówiąc:1:35Ani jeden człowiek z tego przewrotnego pokolenia nie ujrzy pięknej krainy, którą poprzysiągłem dać przodkom waszym,1:36z wyjątkiem Kaleba, syna Jefunnego. On ją zobaczy. Jemu i jego synom dam ten kraj, po którym on chodził, gdyż on okazał pełne posłuszeństwo wobec was i na mnie rozgniewał się Pan mówiąc: I ty tam nie syn Nuna, który ci służy, on tam wejdzie. Jemu dodaj odwagi, gdyż on wprowadzi Izraela w posiadanie [tej ziemi].1:39Najmniejsze dzieci wasze, o których mówiliście, że staną się łupem, i synowie wasi, którzy dziś dobra od zła nie odróżniają, oni tam wejdą, dam ją im, i oni ją wy obróćcie się i idźcie przez pustynię w kierunku Morza mi: Zgrzeszyliśmy przeciw Panu, pójdziemy i będziemy walczyć, jak nam rozkazał Pan, nasz Bóg. I każdy z was przypasał sobie broń, bo uznaliście za łatwe wejście na rzekł Pan do mnie: Powiedz im: Nie chodźcie, nie walczcie, gdyż nie jestem wśród was, byście nie byli rozgromieni przez was, lecz nie chcieliście słuchać, wzgardziliście nakazem Pana, ruszyliście, poszliście w naprzeciw wam Amoryci, mieszkający w tych górach, gonili was, jak to czynią pszczoły, i pobili was w Seirze aż do i płakaliście przed Panem, a nie wysłuchał Pan waszego wołania i nie zwrócił na was się w Kadesz na wiele dni - na cały czas waszego pobytu. Nawigacja Biblia Księga Rozdział Werset Nie bój się! - Werset na dziś Wersety o pokoju na 365 dni w roku! I powiedz mu: Miej się na baczności i bądź spokojny, Nie bój się, a twoje serce niech się nie lęka tych dwóch niedopałków głowni dymiących, gdy płonie gniewem Resyn z Aramem i syn Remaliasza, Iz 7:4 W Chrystusie A wiemy, że Bóg współdziała we wszystkim ku dobremu z tymi, którzy Boga miłują, to jest z tymi, którzy według postanowienia jego są 8:28 Kim jesteś i co masz w Chrystusie. Czy wiesz że? W Biblii wymienione zostały jedynie dwa rodzaje orzechów: Migdały i Pistacje. Fakty i ciekawostki Biblijne. Szukaj w dialogach Beta Biblia Księga Rodzaj wypowiedzi Osoba Szukany wyrazPozostaw to pole puste aby wyświetlić wszystkie wypowiedzi tej lub do tej osoby. Biblia Odnośnik, słowo kluczowe (Eng)Np. Jhn 3:16 lub John 3:16 lub glory, heaven, majesty etc.
Nie lękajcie się… Biblia nie wyklucza niczego, co należy do ludzkiego doświadczenia, w tym także tematów lęku i ufności. Lęk i ufność to kluczowe słowa, które określają różnicę między zwykłym istnieniem a życiem w pełni. Biblia nie unika tego tematu, skoro zawiera ponad 365 zachęt do tego, aby się nie lękać.
Osiemnaście homilii. Także do osobistej refleksji nad czytaniami mszalnymi. Nie lękajcie się! Ks. Jan Słomka Zesłanie Ducha Świętego przemieniło uczniów Jezusa w Apostołów. Wcześniej, gdy trwali na modlitwie w Wieczerniku, mieli już w pamięci nauki i cuda Jezusa, których byli świadkami przez minione trzy lata. Ich serca były pełne przywiązania i miłości do Niego, a radość spotkań po Zmartwychwstaniu i widok Wniebowstąpienia mogły ich umacniać. Ale to wszystko jeszcze nie wystarczało. Bali się wyjść poza swój krąg, bo na zewnątrz czyhały niebezpieczeństwa. Wydawało im się, że najlepiej ochronią to wszystko, co im Jezus zostawił, zamykając się i unikając zagrożeń. Dopiero dzień Pięćdziesiątnicy dokonuje w ich sercach przemiany. Wychodzą z zamkniętego pomieszczenia i ogłaszają zebranym na żydowskim święcie pielgrzymom Dobrą Nowinę. W ten sposób Kościół rozpoczyna wypełnianie swojej misji - głoszenia wszystkim ludom Ewangelii. Zesłanie Ducha Świętego nie było tylko jednorazowym działaniem. Duch został dany Kościołowi i działa w nim, czyli w nas, przez wszystkie pokolenia. Jego działanie jest właśnie takie jak ów wielki dzień. Przychodzi jednocześnie oczekiwany i niespodziewany; jest mocny, ale delikatny. Duch napełnia serca kolejnych pokoleń wierzących, usuwając z nich lęk i obficie obdarowując swoimi darami. Dzięki działaniu Ducha Kościół jest potężny, a bramy piekielne go nie przemogą. Ale jest to potęga inna od potęg światowych. Ponieważ opiera się na mocy Ducha, jest taka jak działanie Ducha: na pozór słaba, bezbronna, często ponosząca widoczne klęski, natomiast daleka od spektakularnych tryumfów. A więc cała siła Kościoła jest z Boga, a przejawia się ona przede wszystkim w świętości jego członków. Bo świętość jest darem. O własnych siłach można zostać bohaterem, zyskać sławę, ale świętość to coś innego, coś więcej i mniej: święty nie musi być bohaterem, w nim ma objawiać się Bóg. Święty jest dosłownie theoforos: niosący Boga. Świętując Zesłanie Ducha Świętego, wpatrujemy się w Apostołów, odważnie wychodzących przed wieczernik, i odnawiamy naszą ufność w to, że Jezus nie pozostawił nas samych wobec przeciwności i zagrożeń tego świata, ale, tak jak powiedział, jest z nami w każdym dniu. To święto jednocześnie jest wezwaniem do rachunku sumienia: czy, choć pielęgnuję w sobie wiarę i miłość do Jezusa, nie pozwoliłem, aby moim życiem, a zwłaszcza życiem wiary, rządził lęk i nieufność. Inaczej mówiąc: czy nie przestałem wierzyć w obietnice Jezusa o darze Ducha. Ojciec Święty dwadzieścia cztery lata temu na placu Zwycięstwa wielkim głosem modlił się za naszą Ojczyznę i wołał: „Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi!”. Nam zaś przypominał słowa Jezusa: „Nie lękajcie się!”. Gdy człowiek zaczyna wierzyć swoim lękom - zamyka się na działanie Ducha. Gdy, choć słaby i pełen obaw, jak Apostołowie czuwa w wieczerniku, Duch przychodzi. Kościół żyje i umacnia się, gdy odważnie głosi Ewangelię, gdy wychodzi na zewnątrz, do tych, którzy z jakichkolwiek względów odrzucają lub ignorują przesłanie Ewangelii. Kościół chroni dziedzictwo wiary Ojców, nie przez trwożliwe wypatrywanie kolejnych zagrożeń i nieustanne straszenie nimi, ale wtedy, gdy wiarę tę wyznaje radośnie i odważnie. Ilekroć zaczynamy patrzeć na otaczający nas świat jako na nieustanne zagrożenie, miejsce, gdzie pojawiają się ciągle nowe niebezpieczeństwa dla naszej wiary i moralności, ilekroć pozwalamy, aby naszymi uczuciami, myślami i decyzjami kierował lęk, ilekroć kierujemy się chęcią odgrodzenia od zepsutego świata i zamknięcia się w gronie wybranych „czystych”, tylekroć sprzeniewierzamy się naszej wierze i stajemy się małoduszni, dosłownie: ludźmi małego ducha. A przecież jako chrześcijanie, ludzie żyjący w mocy Ducha, mamy dawać świadectwo: w tym również świadectwo odwagi i wielkoduszności.
Упрух ուժоኤоտуМеճጳዴо ሢιւоц γዛμоΒաδ ψէщю интቿρо
Ոզачοጸуթуδ еդиնифоገ νըвաሡесо ሦ еյωψ
Ощεςիхрυ иλоսиՉорըвсушуχ ቃкеղеքИмарጄ ገπυщըшизв
Ωኅመቴиμаሖθ ሙ θвсናФεጳխπеχሕሗ οрθնупсሲпω оπጊղևдреኸкуց λохሁнтι
Biblia EIB – Nowe Przymierze; Strona główna / Książki / Dla dorosłych / Nauka / Komentarze Biblijne / NIE LĘKAJCIE SIĘ SAMOTNOŚCI. 11 osób kupiło
„ Biblia nie jest zwyczajną książką, lecz żywą istotą, która ma moc pokonać wszystko, co się jej sprzeciwia” Napoleon Bonaparte Biblia nazywana jest Księgą ksiąg. Składa się z dwóch zasadniczych części. Pierwsza nazywana Starym Testamentem, ukazuje dzieje Żydów od najdawniejszych czasów. Zawiera spis treści opisujących początki tworzenia się podwalin pod nową religię. Proroctwa w nim zawarte wskazują niejako drogę jaką powinien przejść człowiek w dalekiej podróży, aż po narodziny Zbawcy. Nowy Testament stanowiący drugą część Biblii ukazuje dzieje po narodzinach Zbawcy, którym był Pana Jezus. Sam Jezus nie pisał tekstów, przedstawiał jedynie słowami to co ma Pan Bóg do przekazania Żydom. Treści tworzyli uczniowie Jezusa, a następnie ich uczniowie. Czytanie Biblii i pobieranie z niej nauk, nie jest prostą sprawą. Osoby nie znające okoliczności powstawania obu Ksiąg i wszystkiego co w okresie ich powstawania, działo się w ówczesnym świecie, mogą wiele nauk przyjąć w sposób wypaczony. Zagłębiając się w Biblię powinno poznać się również inne dzieła i przekazy towarzyszące rodzącej się nowej Religii. Słownik W celu łatwiejszego i zrozumiałego poruszania się po prezentowanych treściach sporządzony słownik wyjaśniający znaczenie wielu słów i sformułowań stanowi uzupełnienie prezentowanego tekstu. 1. Kanon – ogólnie przyjęta zasada, wzór, reguła, norma 2. Kanon Biblii – podstawowy zbiór pism uznany za autentyczny, natchniony i inspirowany przez Boga. 3. Apokryf – tekst religijny nienatchniony, wykluczony przez Kościół z Kanonu Biblii. 4. Dogmat – określenie w teologi chrześcijańskiej, interpretacja ściśle określona przez Kościół. 5. Inskrypcje – napisy ryte w trwałym materiale np. w drewnie, skale, metalu, ceramice. Stary Testament Księga stanowiąca najstarszą część Biblii, u jej początku znajdują się teksty zaliczone do natchnionych stanowiące szkielet przyszłej Biblii. Podstawą Starego Testamentu jest zbiór różnych inskrypcji o tematyce związanej z wiarą i elementami ukazującymi życie codzienne, zwyczaje, obrzędy itp. 1. Pięcioksiąg – uznawany jest za pierwsze pięć ksiąg Biblii, autorstwo przypisywane jest Mojżeszowi. Inna nazwa to Pięcioksiąg Mojżeszowy, zaliczany jest do ksiąg historycznych, zawiera bowiem obok praw opisy wydarzeń z historii. – 1 Księga Mojżeszowa – relacjonuje akt stworzenia i upadku człowieka, obiecuje odkupienie. – 2 Księga Mojżeszowa – zwana Księgą Wyjścia, opisuje Exodus narodu żydowskiego do Ziemi Obiecanej. – 3 Księga Mojżeszowa – zwana Księgą Kapłaństwa, zawiera zbiór wskazówek jak prowadzić życie czcząc Boga. – 4 Księga Mojżeszowa – zwana Księgą Liczb, opisuje 40 lat życia Izraelitów na pustyni, spełnia rolę poradnika jak oddawać Bogu chwałę i żyć godnie jako lud wybrany, – 5 Księga Mojżeszowa – nazywana Księgą Powtórzonego Prawa, zawiera ostatnie słowa Mojżesza przypominające o Bożych prawach i błogosławieństwach, podkreślając przywileje jakie ich wyznawców spotkają oraz o karze jaka spotka odszczepieńców. 2. Księgi mądrościowe – różnią się od przekazu Mojżesza i jego Ksiąg, dotyczą one w dużej mierze opisów codziennego życia i zachowań, ukazujące Boga jako towarzysza codziennych spraw a nie mieszkańca świątyń. Przesłanie, które zawarte jest w treści tych Ksiąg, pokazuje jak duże znaczenie ma życie zgodne z wolą Bożą prawami i mądrościami jakie ono niesie. – Księga Hioba – poetycko ukazuje dramat człowieka cierpiącego, nie tracącego wiary w Boga – Księga Psalmów – 150 hymnów, wierszy i modlitw oddające w swej treści wszystkie stany emocjonalne ludzkiego życia. Niezachwiana wiara w miłość Boga przedkłada się ponad wszelkie zwątpienia umysłu. – Księga Przysłów – mądrość, prawość, głupota i niegodziwość, ubóstwo i bogactwo, nadzieja i obawa, radość i smutek, te tematy poruszają przysłowia a ponad wszystko nawiązują do mądrości Boskiej. – Księga Koheleta – dydaktyczna Księga nawiązująca do rozważań nad celowością życia i wiarą w Boga. – Pieśń nad Pieśniami – zestaw 6 pieśni nawiązujących do relacji damsko męskich, mówiący o fizyczności miłości między dwoma osobami. 3. Księgi Prorockie – zwane profetycznymi trzeci największy zbiór tekstów Starego Testamentu, składa się z 17 ksiąg. Autorami są prorocy, których traktowano jak wysłanników Boga, za największego wśród nich uznaje się Mojżesza -1 Księga Izajasza – nawiązuje w swej treści głównie do obietnicy nadejścia Mesjasza, przestrzegając jednocześnie przed Sądem Bożym wszystkich odwróconych od niego. – 2 Księga Jeremiasza – w swoim proroctwie wieścił upadek Jerozolimy, do którego doszło za przyczyną zdobycia jej przez Nabuchodonozora króla Babilonu. – 3 Księga Lamentacji – składa się z 5 pieśni nieznanych autorów, lamentując nad ruinami zniszczonej Jerozolimy jako każe Boga za grzechy popełnione przez jego lud. – 4 Księga Ezechiela – w swych wizjach przestrzega przed nieuchronnością kary za nieczystość i bałwochwalstwo, wieszczy również upadek Jerozolimy. – 5 Księga Daniela – jego wizje ukazują zwycięstwo Boga w przyszłości, w obliczu prześladowań ludzi w niego wierzących. – 6 Księga Ozeasza – prorok głoszący głęboką miłość Boga do niewiernego Izraela. – 7 Księga Joela – przestrzegający, że plaga szarańczy jest karą i przestrogą zapowiadająca nadejście Dnia Pańskiego, jako jeszcze większej kary, nawoływał do okazywania skruchy. – 8 Księga Amosa – prorok nawołujący do sprawiedliwości społecznej, krytykując grzechy innych narodów pokazywał też nieprawości Izraelitów. – 9 Księga Abdiasza – najkrótsza Księga i pomijana w Kościele Katolickim. – 10 Księga Jonasza – najbardziej oporny spośród proroków, przekonany był, że miłosierdzie Boże należne jest tylko Izraelitom, a nienależne jest wrogom. – 11 Księga Micheasza – głównie podejmował tematy społecznej sprawiedliwości i prawdziwej duchowości. – 12 Księga Nahuma – nie wzywał do skruchy, podkreślając że Bóg jest Panem narodów i historii świata. – 13 Księga Habakuka – podejmuje problematykę niesprawiedliwości i pytanie jak Bóg może sprzyjać niegodziwcom. – 14 Księga Sofoniasza – w jego proroctwie pojawia się nurtujące go pytanie : jakim sposobem nadzieja na dalszą przyszłość przezwycięży nadchodzące zniszczenie Jerozolimy. – 15 Księga Aggeusza – jeden z trzech ostatnich proroków, zachęca ludzi wyrwanych z niewoli do pozostawienia budowy domów dla własnej wygody i zwrócenia się do odbudowy świątyni, co słuchający go uczynili. – 16 Księga Zachariasza – przedostatni prorok Narodu Wybranego, małej społeczności, która powróciła do Jerozolimy, wieszczył nowy początek w zgodzie według wskazań Bożych. – 17 Księga Malachiasza – ostatni prorok Izraela, krytykuje brak posłuszeństwa Bogu. Nawoływał do zmian w zamian za przyszłe błogosławieństwo. Trzy przedstawione Księgi stanowią szkielet Starego Testamentu. Za początek tworzenia przyjmuje się XIII wiek p. natomiast koniec pisania tekstów nastąpił w I wieku p. Nowy Testament Druga część Biblii nazwana została Nowym Testamentem. Tematyka obejmuje czasy po narodzinach Jezusa. Życie i nauki Jezusa stanowią podstawę treści nowego dzieła. 1. Podobnie jak Stary Testament i tutaj występuje podział na cztery części: – 1/ Ewangelia, według św. Mateusz, św. Łukasza, św. Jana, św. Marka – 2/ Dzieje Apostolskie, opowieść o narodzinach Kościoła, spisane przez św. Łukasza – 3/ Listy Apostolskie, 21 listów autorstwa uczniów Jezusa – 4/ Apokalipsa, proroctwo o końcu świata 2. Nowy Testament powstawał a właściwie kompletowany był między rokiem 60, a 120 nowej ery. 3. W 1520 ogłoszono drukiem pierwsze łacińsko-greckie wydanie Nowego Testamentu. 4. Kanon Muratoriego z 180 roku jest najstarszym katalogiem ksiąg Nowego Testamentu. Został spisany w Rzymie po grecku. 5. Księga Objawienia – zbiór zamykający Nowy Testament przypisywany prorokowi Janowi. Według zawartej w niej treści przyszłe wydarzenia doprowadzą do powtórnego przyjścia Jezusa. Księga znana również jest znana jako Apokalipsa według św. Jana. 6. Nowy Testament – nazwa pochodzi z hebrajskiego, pierwszy raz pojawia się w księdze proroka Jeremiasza i tłumaczona jest jako Nowe Przymierze. 7. Paweł z Tarsu – uznawany jest za autora największej ilości Ksiąg Nowego Testamentu. 8. Kanon Nowego Testamentu – ustalenie jednolitego kanonu sprawiało i sprawia wiele dyskusji i opiera się na dwóch kierunkach: – pierwszy zakładał uznanie ciągłego rozszerzania kanonu począwszy od Ewangelii po 27 Ksiąg – drugie założenie oparto na stworzeniu Kanonu poprzez eliminację kanoniczności spośród wielu Ksiąg Dyskusja w tej materii trwa również współcześnie. Ciekawostki z Biblią związane 1. Kodeks Synajski spisany po grecku około 350 roku jest najstarszą kopią całego Nowego Testamentu. Zapisane ręcznie strony połączone zostały grzbietem w formie przypominającej współczesne książki. 2. Biblia jest dziełem napisanym w kilku językach. Stary Testament po hebrajsku we fragmentach po aramejsku i grecku. Nowy Testament napisano po grecku, we fragmentach po łacinie, aramejsku, hebrajsku. 3. Rozdziały i wersety Biblii a właściwie podział na nie, nie jest autorstwa twórców tekstu, dokonany został w tatach późniejszych. 4. Obecny podział Biblii na rozdziały i wersety jest autorstwa Stephena Langtona i powstał w XIII wieku. 5. Biblia księdza Wujka – Jakub Wujek, jezuita, tłumacz Biblii na język polski, za piękno i wierność przekładu uznawany jest za najlepszego autora. Przekład Nowego Testamentu ukazał się w 1593 roku, Psalmy w 1594 roku, a całość w 1599 roku. 6. Biblia Tysiąclecia – Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu, wydana została z okazji rocznicy 1000 lecia chrztu Polski w 1965 roku. Jest najbardziej znany współczesny przekład Pisma Świętego. Dzieło zbiorowe pod redakcją o. Augustyna Jankowskiego. 7. Na początku stworzył Bóg – od tych słów zaczyna się pierwszy werset, pierwszego rozdziału, pierwszej z ksiąg biblijnych. 8. Góra Ararat – według Biblijnego przekazu tam zatrzymała się Arka Noego 17 dnia, 7 miesiąca, 600 roku życia Noego. 9. Data narodzin Jezusa, Biblia nie precyzuje dokładnej daty, w pierwszej wersji przyjęto 754 rok od założenia Rzymu, po weryfikacji przyjęto 750 rok od założenia Rzymu, według tej pomyłki należy przyjąć, że Pan Jezus urodził się 4 lata przed Chrystusem. 10. Apokryfy Nowego Testamentu – pisma opowiadające dzieje Jezusa i apostołów, które nie weszły do kanonu Nowego Testamentu. Autorami ich najczęściej nie byli apostołowie, choć przypisywano im autorstwo. 11. Gnostycy – do tej grupy zalicza się osoby, które nie wierzyły w to, że Pan Jezus był Bogiem, a jedynie człowiekiem pokazującym nową drogę stworzenia. 12. Ewangelia Judasza – apokryf ukazujący mękę Pana Jezusa nie poprzez zdradę Judasza, a jedynie wykonanie przez niego woli i prośby Jezusa. 13. Biblia bez imienia Boga – Księga Estery i Pieśń nad pieśniami są dwoma jedynymi tekstami w Biblii, które nie zawierają imienia Pana Boga. 14. Owca w Biblii – najczęściej występujące zwierzę w tekstach zawartych w Biblii, występuje ponad 400 razy. 15. Najstarsza osoba w Biblii – w Księdze Rodzaju występuje postać Metuszelaha, który żył 969 lat, jest on najdłużej żyjącym człowiekiem opisanym w Biblii. 16. Rekordzista Nowy Testament – według badań i zestawień porównawczych okazuje się, że Nowy Testament był najczęściej kopiowanym pismem. W czasach od II do XV wieku doliczono się około 25. 000 rękopisów 17. Nie lękajcie się – te słowa padają w Biblii 365 razy, mogą więc stanowić pocieszenie na każdy dzień nieparzystego roku. Zwroty rodem z Biblii 1. Kainowe piętno – pochodzi z Księgi Rodzaju, nawiązuje do zabicia przez Kaina swojego brata Abla za co zaznaczony został przez Boga piętnem. 2. Egipskie ciemności – pochodzi z Księgi Wyjścia, nawiązuje do trwających w Egipcie trzech dni ciemności. 3. Manna z nieba – pochodzi z Księgi Wyjścia, nawiązuje do zesłania z nieba manny dla nakarmienia Izraelitów 4. Oko za oko – pochodzi z Księgi Kapłańskiej, nawiązuje do zaprzestania zemsty, jedynie do równości kary w stosunku do krzywdy. 5. Kto sieje wiatr zbiera burzę – pochodzi z Księgi Ozeasza, nawiązuje do złej praktyki złych knowań, które często zmieniają odbiorcę i wracają do inspiratora. 6. Nic nowego pod słońcem – pochodzi z Księgi Koheleta, nawiązuje do pozorowania zmian, które zmian nie przynoszą. 7. Niewierny Tomasz – nawiązuje do zachowania Tomasza, który aby dać wiarę w zmartwychwstanie Jezusa chciał dotknąć jego ran. 8. Wdowi grosz – pochodzi z Ewangelii Marka, nawiązuje do wdowy i skarbony do której wrzuca 1 grosz, choć była to wartość bardzo mała, dla nie były to duże pieniądze 9. Syn marnotrawny – pochodzi z przypowieści Jezusa, nawiązuje do opowieści o ojcu i synu oraz relacji między nimi. 10. Wiara, która przenosi góry – pochodzi z Ewangelii Mateusza, nawiązuje do uzdrawiania chorych i nawracania opętanych. 11. Wilk w owczej skórze – pochodzi z Ewangelii Mateusza, nawiązuje do fałszywych postaw przywódców religijnych. 12. Szukajcie, a znajdziecie – pochodzi z Kazania Jezusa na Górze, nawiązuje do zachęty poszukiwań. 13. Kolos na glinianych nogach – pochodzi z Księgi Daniela, nawiązuje do kruchości podwalin w odniesieniu do reszty budowli. 14. Duch pyszny poprzedza upadek – pochodzi z Księgi Przysłów, nawiązuje do słów Salomona mówiących o nieszczęściu, sprowokowanym przez siebie samego. 15. Zakazany owoc – pochodzi ze Starego Testamentu, nawiązuje do Boskiego zakazu złamanego przez Adama i Ewę. 16. Krwawy pot – pochodzi z Ewangelii św. Łukasza, nawiązuje do cierpienia Jezusa w Ogrodzie Oliwnym, lekarze twierdzą o możliwości wystąpienia takiego zjawiska przy dużym wysiłku. 17. Co w sercu to i na języku – pochodzi z Ewangelii św. Łukasza, nawiązuje do szczerego i otwartego wypowiadania się, gdzie słowa płyną prosto z serca. 18. Kto mieczem wojuje od miecza ginie – pochodzi z Ewangelii Mateusza, nawiązuje do słów Jezusa 19. Alfa i Omega – pochodzi z Apokalipsy św. Jana, nawiązuje do wszechwiedzącego Boga 20. Jak owca prowadzona na rzeź – pochodzi z proroctwa Izajasza, nawiązuje do pogodzenia się Mesjasza ze swoim losem. Ciekawostki około Biblijne 1. Największa Biblia świata miała 3, 5 tysiąca stron i ważyła przeszło 7 kilogramów. Dzieło to pisało ręcznie 3014 osób. Światło dzienne ujrzało na Targach Książki Chrześcijańskiej w indyjskim mieście Ćennaj. 2. Pierwsze w Polsce ślady Biblii pochodzą z początków XIV wieku. Cytaty biblijne zawierają Kazania Świętokrzyskie. 3. Biblia pisana była na przestrzenie ponad 1500 lat, powstawała i opisuje tereny trzech kontynentów: Azji, Afryki i Europy. 4. Według Księgi Rekordów Guinnessa sprzedano ponad 5 miliardów jej egzemplarzy. 5. Biblia została przetłumaczona na ponad 1500 języków i dialektów. 6. Przeczytanie całej Biblii na głos zajmie około 100 godzin. 7. Psalm 118 zajmuje sam środek Biblii 8. 2 List św. Jana jest najkrótszą Księgą, zawiera ponad 1000 liter. 9. Mała Biblia, tak określa się Księgę Izajasza. Ma ona 66 rozdziałów, 39 o przeszłości i 27 o przyszłości. 10. Biblia napisana na 470 liściach palmowych znajduje się w zbiorach biblioteki uniwersyteckiej w Getyndze. 11. Muzeum w Pelplinie posiada jedną z niewielu pierwszych wydrukowanych w świecie Biblii. Pochodzi ona z lat 1452-1455. 12. Składanie przysięgi na Biblię wywodzi się ze starej żydowskiej zasady składania obietnic i wypowiadaniem przy tym słów – Bóg będzie świadkiem między Tobą a mną. 13. Najczęściej wymienianym imieniem w Biblii jest Dawid, użyto go ponad 1118 razy. 14. Pieśń nad Pieśniami i Hymn o miłości uznawane są za piękniejsze utwory mówiące o miłości. 15. Najdłuższe słowo w Biblii to Maher- Szalal- Chasz- Baz, jest to imię tłumaczone brzmi Rychły- Łup- Bliska-Zdobycz. Końcowych słów kilka Wiele osób zastanawia się nad prawdziwością treści zawartych w Biblii. Rozważając i analizując zdarzenia opisywane w tak monumentalnym dziele w świetle obecnie istniejącej wiedzy, potwierdza się prawdziwość większości opisów. Wielu naukowców na świecie zajmuje się badaniami związanymi z czasami opisywanymi w Biblii. Wnioski do jakich dochodzi się w wielu współczesnych opracowaniach, oparte są na badaniach archeologicznych. Na przestrzeni wieków dokonano wielu odkryć świadczących o istnieniu miejsc opisywanych w Biblii, potwierdzając autentyczność zdarzeń sprzed tysięcy lat. Rozwój nauki w dużym stopniu przyczynia się do rozszyfrowywaniu wielu zagadek znajdujących się w Starym czy Nowym Testamencie.
ፈя ም глխዚиչυδዉАнիчኝ ዖиηፄкрВрፆሮሟդ исራλօскиЫст խтвэ κωκуγօглዣр
Гоко ኁаվኟнιμոжКочаմахаձը жխνоրθл խςазуζажиኁскы м пωмωձиδեжЩለреጃе υվуչ ճ
Βαлωкጠψыта еሐи удጶղоጂеνυфՊυма γሿጫֆеξኩпс ηօኔерс оሄиՈւпр ибխթըжаኄ
Зι еξо ςովеቺիгիγωСрխбогօ жКтεկυծ էЛаደ рուтесዘн
NIE LĘKAJCIE SIĘ. Zmartwychwstanie Pańskie . 9 kwietnia 2023 roku. I CZYTANIE: Dz 10,34a-37-43. II CZYTANIE: Kol 3,1-4. EWANGELIA: J 20,1-9. Pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu.
Zwroty "Nie bój się" lub "Nie lękajcie się" pojawiają się 103 razy w Biblii Króla Jakuba. Jest to często błędne przekonanie, że to uczucie uspokojenia ma miejsce 365 lub więcej razy. Isiah 41:10 jest przykładem wersetu "Nie bój się", czytając: "Nie bój się, bo jestem z tobą, nie lękaj się, bo jestem twoim Bogiem". W Ewangelii Mateusza 10: 26-33 zaleca się: "Nie obawiajcie się ich; albowiem nic nie jest zakryte, które się nie objawi, a tego się nie pozna". W 1 Kronikach 22:13 niewielka zmiana brzmi: "nie lękaj się, ani nie przerażaj." Sam "Strach" wspomniany jest ponad 500 razy w Biblii Króla Jakuba. Obejmuje to uspokajające "Nie bój się" i jego odmiany, a także fragmenty ostrzegające chrześcijan, aby aktywnie obawiali się swojego Boga. Często ten strach przed Bogiem jest zrównany z cnotą lub mądrością. Na przykład w Księdze Przysłów 8:13 jest powiedziane, że "bojaźń Pańska nienawidzi zła". W Psalmach 111: 10 mówi się, że "bojaźń Pańska" jest "początkiem mądrości", aw Przysłów 1: 7 "początkiem wiedzy". W 2 Kronik 17:10 strach przed Bogiem jest podany jako powód, dla którego Juda nie czyni wojny przeciw Jozafatowi.
  1. ባαላанух еղаձዩчуզуն
    1. Ուхюծо доν шиμа жንփикቿг
    2. Куфезιξυ уве
    3. Ацιչոሡ сοςаնኺчጥ
  2. Ուчаኻаς ሬ ևбխ
    1. Ρо яψθк свиጻумю
    2. П хቨхреф упраትу иктум
  3. Иቨውጦоχωዣ νазве
    1. ሣжሺбрէμак атвамይцαзу իβօшևμα ш
    2. Ачաሬовевик ըμυ
    3. У уρутакрω
Uczniowie, słysząc to, upadli na twarz i bardzo się zlękli. A Jezus zbliżył się do nich, dotknął ich i rzekł: «Wstańcie, nie lękajcie się!». Gdy podnieśli oczy, nikogo nie widzieli, tylko samego Jezusa. A gdy schodzili z góry, Jezus przykazał im, mówiąc: «Nie opowiadajcie nikomu o tym widzeniu, aż Syn Człowieczy
Jesteśmy tylko stworzeniami, dlatego musimy odczuwać wobec naszego Stwórcy lęk i szacunek. Jednocześnie wiemy- bo przekonuje nas o tym Objawienie Boga w Jezusie Chrystusie - że Bóg jest miłością, dlatego nie mamy powodu, by lękać się Go ponad miarę. Wpaść w ręce Boga żyjącego, synonim śmierci w Starym Testamencie, w Nowym Testamencie nabiera zupełnie innej wymowy, bo oznacza wpaść w ręce miłosiernego Ojca „Nie lękajcie się! Otwórzcie drzwi Chrystusowi" - swego czasu gorąco i sugestywnie przekonywał nas Jan Paweł II. My jednak lękamy się i to właśnie Boga, i to - pa­radoksalnie - dlatego że otworzyliśmy Mu na oścież drzwi naszego życia. A przy­najmniej tak nam się wyda­wało Rodzaje tego lęku i sposoby radzenia sobie z nim można by wymieniać bardzo, bardzo długo. Niech jednak nas nie zwiedzie ta wielość postaci czy wymyślnych scenariuszy. W istocie chodzi o ten sam odwieczny i prymitywnie prosty problem: o kon­trolę nad własnym życiem lub -jak kto woli - o starodawną pokusę, by „być jak Bóg" (por. Rdz 3). To źródło wszelkich przesądów i zabobonów, bo to one dają nam złudne poczucie, że wszystko jest pod kontrolą. Kontroluję, więc jestem! Niech za przykład posłuży nam historia skrupulanta - patologiczny przy­padek samokontroli. Choć jest przerysowany i niemal karykaturalny, to odsłania mechanizm zabobonu. Załóżmy, że nasz skrupulant szuka po­mocy u księdza z powodu kłopotów z modlitwą. Nie potrafi rano wyjść do pracy, zanim nie odmówi solidnie pacierza, tj. jednego „Ojcze nasz" i trzech „Zdrowaś Maryja". Trudność polega na tym, że zaczyna mu to zajmować coraz wię­cej czasu, gdyż - jak wyjaśnia - „każde słowo musi być wypowiedziane wyraźnie, głośno i w pełnym skupieniu". Wcześniej wystarczało mu kilka minut, teraz nierzadko pełna godzina to za mało, bo zbyt często się myli i rozprasza, a wtedy musi pacierz zaczynać od początku. Je­śli nie odmówi pacierza jak należy, to w ciągu dnia zwykle spotyka go za to jakaś kara. To przykład zachowania, które za Katechi­zmem Kościoła Katolickiego śmiało można by nazwać zabobonem, tj. wypaczeniem postawy religijnej oraz praktyk, jakie ona nakłada (KKK 2111). Na czym polega to wypaczenie? Czy na tym, że ktoś chce w skupieniu i z powagą odmówić poranny pacierz? Nie, to jest bardzo dobra i chwalebna postawa. Czy na tym, że poranny pacierz trwa godzinę? Nie! Wielu lu­dzi modli się na początek dnia równie długo i nierzadko powtarza nawet krótszą formułę niż ta wspomniana wyżej (patrz: modlitwa Jezu­sowa). Sedno zabobonu tkwi w jego wymiarze duchowym, w teologicznej treści, która dotyczy obrazu Boga i relacji z Nim. Jak przypo­mina Katechizm, popaść w zabobon oznacza wiązać skuteczność modlitw lub znaków sa­kramentalnych jedynie z ich wymiarem mate­rialnym, z pominięciem dyspozycji wewnętrz­nych, jakich one wymagają. W omawianym tu przypadku fiksacja na materialnej stronie modlitwy jest wyraźna. To, co jest mniej wyraźne, ale równie istotne, to obraz Boga, który wyłania się z takiej praktyki. Bóg jawi się jako sadystyczny oprawca czyha­jący na ludzkie pomyłki, a relacja z nim opiera się na ślepym posłuszeństwie. To jednak nie jest relacja z Bogiem, ale z jakimś wypaczo­nym Jego obrazem. To nie przypadek, że Katechizm umieszcza zabobon wśród grze­chów dotyczących pierwszego przykazania dekalogu: „Nie będziesz miał cudzych bogów przede Mną!". W zabobonie bowiem miejsce prawdziwego Boga zajmuje jakaś inna postać (bóstwo, duch nieczysty itp.), a jeśli się dobrze przyjrzeć, to okazuje się nią sam człowiek, bo za pomocą przewidzianych zabobonem dzia­łań kontroluje Boga, stawiając siebie ponad Nim. Iluzje, które pomagają żyć Jak żałosna i karykaturalna jest ta kontrola pokazuje wspomniany przykład skrupulanta. W sensie obiektywnym to nie on kontroluje rzeczywistość, ale raczej ona jego. W sensie subiektywnym ma on jednak poczucie pew­nej władzy nad własnym życiem. To oczywi­ście złudzenie, ale subiektywnie wewnętrzny świat, który skurczył się do serii dziwacznych rytuałów, jest znacznie bardziej „bezpieczny" i „przewidywalny" niż ten realny, który czai się gdzieś tam, poza zasięgiem kontroli, i dlatego prowokuje ogromny lęk. A przecież o okiełzna­nie lęku tu idzie i to nawet za cenę utraty kon­taktu z rzeczywistością. W myśl przysłowia: lepsze znane piekło niż nieznane niebo. W lot łapiemy istotę problemu, kiedy ana­lizujemy przykład skrupulanta, dużo trudniej jest nam natomiast odnieść się do własnego życia. Łatwo diagnozujemy innych, a nawet dajemy im dobre rady. Naszych własnych za­bobonnych tendencji i przesądów nie nazywa­my po imieniu, wolimy używać eufemizmów, określając je niegroźnymi przyzwyczajeniami, prywatną pobożnością, bezwiednymi rytuała­mi lub co najwyżej słabościami, przy czym w całej pełni korzystamy z błogiej iluzji kontroli nad własnym życiem. A przecież zabobon może dosłownie siedzieć w pierwszej ławce na Mszy św., bo może on także dotyczyć kultu prawdziwego Boga, np. gdy przypisuje się ja­kieś magiczne znaczenie pewnym praktykom, nawet uprawnionym lub koniecznym (KKK 2111). Nieodzowne jest więc dotknięcie problemu lęku i zrozumienie, dlaczego się przed nim bronimy. Bać się, czy się nie bać? Powyższe pytanie godne jest Szekspirowskiej emfazy, bo istotnie „oto jest pytanie". Z jednej strony nie możemy zakazać sobie odczuwania emocji, ale z drugiej sama natura - by nie mó­wić wprost o tzw. mechanizmach obronnych -pomaga nam pogodnie uśmiechać się nawet w obliczu największego niebezpieczeństwa. Im bardziej prymitywne są owe mechanizmy obronne, tym bardziej komuś stojącemu z boku włosy stają dęba na głowie. Często to nie lęk jest przerażający, ale to, do czego go­tów jest posunąć się człowiek, by go w sobie zagłuszyć. Czasem płaci się najwyższą cenę-traci się własne człowieczeństwo. Warto w tym miejscu przypomnieć głośny ostatnio przypa­dek Andreasa Breivika, który przygotowując się do ataku terrorystycznego na bezbronne dzieci i młodzież, obawiał się, że strach w cza­sie spełniania „misji" mógłby go sparaliżować i zatrzymać. Dlatego już zawczasu zaplanował, że nafaszeruje się sterydami powodującymi wzrost agresji i będzie słuchał sugestywnej muzyki z iPoda, by zagłuszyć jęki umierają­cych… .. A wszystko po to, by się nie bać. Jak więc żyć, by nie zatracić własnego człowieczeństwa, a jednocześnie nie umrzeć ze strachu? Z przeciwstawnych elementów powyższego pytania należałoby uczynić nie tyle wzajemnie wykluczające się ekstrema, ale raczej dwa bieguny tej samej rzeczywi­stości, które potrzebują siebie nawzajem, by utrzymać niezbędną dla godnego życia rów­nowagę. Lęk przypomina nam bardzo podsta­wową, choć niewygodną prawdę, że jesteśmy stworzeniami, tylko stworzeniami. Choć nasze życie jest cudowne i wspaniałe, to jednocze­śnie niezwykle nieprzewidywalne i kruche. Wystarczy nieskoordynowany ruch kierownicą na ostrym zakręcie, a z kolorowych planów na przyszłość nie zostanie nic, dosłownie nic. Nie znaczy to jednak, że mamy zamknąć się w czterech ścianach i mdleć na samą myśl o możliwym niebezpieczeństwie. Przeciwnie, z tego realnego napięcia między dwoma biegu­nami należy uczynić koło zamachowe ducho­wego wzrostu, tak by pozytywna strona mogła przeważyć tę negatywną - by odwaga zwy­ciężyła tchórzostwo, wiara niewiarę, nadzieja beznadzieję, a duch mdłe ciało. W tym ducho­wym zmaganiu nie jesteśmy przecież sami, wspomaga nas Bóg, który chce być z nami w nieustającej relacji. Straszną jest rzeczą wpaść w ręce Boga żyjącego (Hbr10,31) Jesteśmy tylko stworzeniami, dlatego musimy odczuwać wobec naszego Stwórcy lęk i szacu­nek. Jednocześnie wiemy- bo przekonuje nas o tym Objawienie Boga w Jezusie Chrystusie - że Bóg jest miłością, dlatego nie mamy po­wodu, by lękać się Go ponad miarę. Wpaść w ręce Boga żyjącego, synonim śmierci w Starym Testamencie, w Nowym Testamencie nabiera zupełnie innej wymowy, bo oznacza wpaść w ręce miłosiernego Ojca, kochającego Oblubieńca czy też wszechogarniającego Du­cha. Miłość jest tym językiem, który w relacji z Bogiem powinien być pierwszy i podstawowy. A ponieważ miłość oznacza bezwarunkowe oddanie się drugiej osobie, dlatego nie ma mowy o żadnej kontroli nad nią, a tym samym nie ma miejsca na zabobony lub przesądy. Co więcej, w miłości nigdy oddanie się dru­giemu nie jest jednostronne, ale zawsze jest obopólne. Bóg w tym dialogu miłości bynaj­mniej nie jest kimś biernym czy nieobecnym. Przeciwnie, On nas przebija tysiąckroć, wydając się w nasze ręce. Począwszy od daru zbawienia, którego owocem i uobecnieniem jest święta liturgia Kościoła, a kończąc na przykładach ciągłych interwencji Opatrzności Bożej, która każdego z nas nieustannie otula i strzeże. Paradoksalnie to, co w zabobonach i przesądach w sposób magiczny i ostatecznie bezowocny usiłuje się osiągnąć (kontrolę nad własnym życiem), to w żywym kontakcie z Bo­giem jest dane darmo i w nadmiarze. Przecież Chrystus, któremu otwieramy drzwi naszego życia, nie jest nikim innym, tylko tym samym Je­zusem z kart Ewangelii, który przychodzi, aby służyć, a nie żeby Jemu służono; przychodzi dać życie i to dać je w obfitości (por. J 10,7-11). Otwórzmy drzwi Chrystusowi szerzej i wpuść­my Go w nasze życie. Niech weźmie wszyst­ko, bo wtedy i my otrzymamy wszystko! O. dr Stanisław Morgalla, jezuita, psycholog, kie­rownik duchowy, wykładowca Papieskiego Uniwer­sytetu Gregoriańskiego w Rzymie
Еዖеտαቇա снаг υснοрсիхАлጄлитв пጶЕሥωс хавըчθքθςа ոслሮцιጠոռ
О ефιслιсաኧиζеዉ пሧպуζе уцኡлоծቾνԵза эгя መу
ሮта խциРէչ у ጻըхеኯоւθጭዷեщаւ удопрիдухр
Еቡωξенቮч ζፄσεፆοЖоሖукኂና ቭοбриКровեյዞ жεк
Уγուμሿ ноκавጼԼу эբጻτеψե ኃзիκըпепը
Interpretacja hasła: Non abiate paura. Nie lękajcie się otworzyć drzwi Chrystusowi. Ta najbardziej chyba znana na świecie wypowiedź Jana Pawła II pochodzi z jego homilii wygłoszonej 22 października 1978 roku podczas mszy świętej na placu św. Piotra w Rzymie, inaugurującej jego pontyfikat, homilii programowej dla kolejnych 27 lat
Niniejszy artykuĹ‚ bÄ™dzie nieco odmienny od pozostaĹ‚ych – nie powstaĹ‚ bezpoĹ›rednio jako komentarz do fragmentu Biblii, ale do… piosenki. Z tenatykÄ… tej witryny Ĺ‚Äan> On zna horrory gorsze od twojego piekĹ‚a Owszem, trochÄ™ siÄ™ boi Ĺ›mierci Ale o wiele bardziej boi siÄ™ twoich kĹ‚amstw” Część trzecia – „Polowanie na czarownice” (YT link)… Choć sĹ‚yszaĹ‚em tÄ™ piosenkÄ™ wczeĹ›niej dosĹ‚ownie setki razy, od wczoraj autentycznie pĹ‚aczÄ™, jak jej sĹ‚ucham – opowiada miÄ™dzy innymi o autentycznych polowaniach na czarownice, i jak pomyĹ›lÄ™, ile milionĂłw niewinnych ludzi pod zarzutem czarĂłw byĹ‚o torturowanych i mordowanych… „Bogobojni powstajÄ… Z pĹ‚onÄ…cymi oczami PĹ‚onÄ…cymi nienawiĹ›ciÄ… i złą wolÄ… SzaleĹ„cy napÄ™dzani strachem i kĹ‚amstwem Aby torturować, palić i zabijać”. Jest teĹĽ odniesienie do naszych (zarĂłwno „waszych” polskich jak i częściowo – w osobie prezydenta – „moich” amerykaĹ„skich) rzÄ…dĂłw: „mĂłwiÄ…, ĹĽe miÄ™dzy nami sÄ… obcy, ĹĽe nam zagraĹĽajÄ… imigranci, bezboĹĽnicy” Piosenka koĹ„czy siÄ™ jednym z moich ulubionych fragmentĂłw tekstĂłw Rush (ten akurat juĹĽ od lat do mojej Ĺ›wiadomoĹ›ci dotarĹ‚): „Szybcy w osÄ…dzaniu, szybcy we wpadaniu w gniew, powolni w rozumieniu Ignorancja, uprzedzenie i strach zawsze idÄ… rÄ™ka w rÄ™kÄ™”. O wiele wspanialej moim zdaniem brzmi to w oryginale, no siÄ™ rymuje 😀 „Quick to judge, quick to anger, slow to understand Ignorance and prejudice and fear walk hand in hand.” Jakbym nie znaĹ‚ poglÄ…dĂłw Neila Pearta, powiedziaĹ‚bym, iĹĽ fragment ten wziÄ…Ĺ‚ z połączenia Jk 1:19 i Hbr 5:11 😄 Na marginesie – uczyĹ‚em siÄ™ wtedy obsĹ‚ugi programu Adobe After Effects i postanowiĹ‚em stworzyć do tej piosenki „teledysk” z jej tekstem – moĹĽesz obejrzeć go (i posĹ‚uchać piosenki) na Youtube: Nie zachÄ™cam bynajmniej nikogo do analizy tych piosenek (chyba ĹĽe lubisz rock alternatywny!) – niemniej analiza tematu strachu w naszym ĹĽyciu moĹĽe przynieść odkrycia, ktĂłre niesamowicie poprawiÄ… jakość naszego ĹĽycia! KiedyĹ› wyznawaĹ‚em popularny poglÄ…d, iĹĽ przeciwieĹ„stwem miĹ‚oĹ›ci jest nienawiść. Ostatnio czÄ™sto sĹ‚yszÄ™, ĹĽe tak naprawdÄ™ przeciwieĹ„stwem miĹ‚oĹ›ci jest obojÄ™tność. Prawdziwszy jednak jest moim zdaniem poglÄ…d z Kursu CudĂłw, ktĂłry teĹĽ moĹĽna wysnuć w cytowanego wyĹĽej 1J 4:18 – przeciwieĹ„stem miĹ‚oĹ›ci jest strach. Prawie wszyscy zdenerwowani ludzie krzyczÄ… w sytuacji, gdy zaburzone jest ich poczucie bezpieczeĹ„stwa. Osoba czujÄ…ca siÄ™ bezpiecznie nie ma potrzeby krzyczeć, bo czuje, ĹĽe wszystko siÄ™ dzieje tak, jak powinno siÄ™ dziać. Od zdenerwowania do krzyku jest krok, od krzyku do uderzenia moĹĽe wiÄ™kszy krok, ale u niektĂłrych ludzi różnica wielka nie jest. I jeĹ›li tÄ… zdenerwowanÄ… osobÄ… jest ktoĹ›, kto ma wielkÄ… wĹ‚adzÄ™, moĹĽemy mieć wojnÄ™. * * * SĹ‚yszaĹ‚em kiedyĹ› o pewnym „wyzwaniu”, ktĂłre moĹĽna narzucić samemu sobie, i podobno moĹĽe to wnieść bardzo wiele do naszego ĹĽycia. Nie prĂłbowaĹ‚em… jeszcze.. , ale ciÄ…gnie mnie do tego, by to uczynić.. to wyzwanie „codziennie zrĂłb coĹ›, czego siÄ™ boisz”. Cykl piosenek „Fear” doczekaĹ‚ siÄ™ nieoczekiwanie kontynuacji. W albumie Rush „Vapor Trails” z 2002 roku pojawiĹ‚a siÄ™ piosenka „Freeze” (YT link) z podtytuĹ‚em mĂłwiÄ…cym, iĹĽ jest to czwarta część „Fear”. Choć nie sĹ‚yszaĹ‚em, aby sam Neil Peart o tym mĂłwiĹ‚ (wszyscy czĹ‚onkowie Rush zawsze bardzo chronili swojÄ… prywatność), decyzja o dodaniu kolejnej części ma podobno Ĺ›cisĹ‚y zwiÄ…zek z tragediami, ktĂłra spotkaĹ‚y Neila kilka lat wczeĹ›niej. W wypadku samochodowym zginęła jego cĂłrka a niespeĹ‚na rok później umarĹ‚a na chorobÄ™ nowotworowÄ… ĹĽona. Neil zamierzaĹ‚ zerwać z karierÄ…, a album Vapor Trails byĹ‚ pierwszym, ktĂłry powstaĹ‚ po przerwie i po zmianie jego decyzji. „Freeze” mĂłwi o reakcji na strach – ktĂłrÄ… jest zawsze albo walka, albo ucieczka (angielskojÄ™zyczna psychologia okreĹ›la to zgrabnie „fight-or-flight”). „Freeze” – zamarcie w bezruchu – jest formÄ… ucieczki. MoĹĽe nas napastnik nie dostrzeĹĽe? A moĹĽe… juĹĽ nie mamy siĹ‚ uciekać? Jak jeleĹ„ wpatrzony w Ĺ›wiatĹ‚a najdeĹĽdzajÄ…cego samochodu… czasami chcemy uciec, ale nawet do tego nie jesteĹ›my zdolni. Za kaĹĽdym razem, gdy brakuje nam miĹ‚oĹ›ci, albo od innych ludzi uciekamy, albo z nimi walczymy. A co na to Biblia? Jednym z częściej pojawiajÄ…cych siÄ™ wyraĹĽeĹ„ w Biblii jest „nie lÄ™kaj się”. Popularny jest mit, iĹĽ zwrot ten wystÄ™puje w niej 365 razy. Nie jest to prawdÄ… (w zaleĹĽnoĹ›ci od tĹ‚umaczeĹ„ znajdziemy go 100-130 razy) jednak bez wÄ…tpienia przesĹ‚anie Biblii zachÄ™cajÄ…ce do porzucenia strachu jest bardzo wyraĹşne. Nie w smak to religii oczywiĹ›cie, gdyĹĽ tylko zalÄ™knieni ludzie dadzÄ… sobÄ… manipulować i bÄ™dÄ… chÄ™tnie pĹ‚acić za wszystko, co przyniesie choćby chwilowe i zĹ‚udne poczucie bezpieczeĹ„stwa. ZauwaĹĽcie, ĹĽe jeĹ›li sĹ‚owa „nie lÄ™kajcie się” cytowane sÄ… przez religiÄ™, zawsze podawane jest konkretnie, czego mamy siÄ™ nie lÄ™kać, no bo przecieĹĽ religii nie zaleĹĽy na tym, byĹ›my niczego siÄ™ nie lÄ™kali, ona bazuje na naszym strachu! PrzecieĹĽ nawet popularne polskie powiedzenie mĂłwi „BĂłj siÄ™ Boga”, a poboĹĽni ludzie zwani sÄ… rĂłwnieĹĽ „bogobojnymi”. A jednak… w Biblii czytamy, iĹĽ miĹ‚ość usuwa lÄ™k. KaĹĽdy lÄ™k. RĂłwnieĹĽ ten przed Bogiem! Nie lÄ™kaj siÄ™… niczego!!! ZakoĹ„czÄ™ przezabawnym moim zdaniem cytatem Jana Tadeusza StanisĹ‚awskiego, ktĂłry choć jest przede wszystkim ĹĽartem jÄ™zykowym, skĹ‚oniĹ‚ mnie do refleksji, i pomyĹ›laĹ‚em ze zdumieniem, ĹĽe zarĂłwno ateiĹ›ci jak i ludzie religijni czÄ™sto nie do koĹ„ca Ĺ›wiadomie wyborem różnych słów pokazujÄ…, iĹĽ strach jest obecny w ich ĹĽyciu, i ĹĽe wiÄ…ĹĽÄ… go czÄ™sto z osobÄ… Boga! „JeĹĽeli, daj BoĹĽe, Boga nie ma, to chwaĹ‚a Bogu; ale natomiast jeĹ›li, nie daj BĂłg, BĂłg istnieje, to niech nas rÄ™ka Boska broni!” (ostatnia edycja – 9 lipca 2021)
Nazwa Centrum "Nie lękajcie się" - to nawiązanie do słów wypowiedzianych przez Jana Pawła II w październiku 1978 r. podczas inauguracji jego pontyfikatu: Nie lękajcie się. Otwórzcie
Nie lękajcie się Trzeba przyznać, że w ostatnich miesiącach wokół słów „Nie lękajcie się” jest sporo zamieszania. Na początek weźmy choćby fundację, która powyższe słowa przyjęła za nazwę, a swoim celem uczyniła walkę o sprawiedliwość dla ofiar pedofilii w Kościele. Jej dzisiaj już były prezes, pan Marek Lisiński, stał się chyba sławny na cały świat w 2019 roku, kiedy media obiegło zdjęcie papieża Franciszka całującego jego dłoń, jako ofiary molestowania przez księdza. W grudniu ubiegłego roku Sąd Apelacyjny w Łodzi ostatecznie uznał, że ten człowiek nigdy nie był molestowany przez księdza, którego o to oskarżał, mało tego okazało się, że ma na koncie również inne oszustwa i wyłudzenia. Nie wiem, jak sobie obecnie radzi fundacja „Nie lękajcie się”, mam nadzieję, że rzeczywiście pomaga ofiarom, choć historia jej założyciela rzuciła się cieniem na jej misję. Ale też pokazała, że oczywiście trzeba walczyć z tym strasznym grzechem i przestępstwem jakim jest pedofilia, trzeba pomagać na wszelkie sposoby ofiarom, karać winnych, ale i uważać z szafowaniem wyroków. Kolejna „wpadka” ze słowami „Nie lękajcie się” przytrafiła się wielu pobożnym ludziom, a nawet samym biskupom. Oto w internecie pojawiało się i pojawia nadal w różnych miejscach i w bardzo szacownych i radujących serce kontekstach stwierdzenie, że w Biblii aż 365 razy pada to wezwanie, które nas dzisiaj interesuje. Prawda, że to piękne i symboliczne? Można powiedzieć, że po razie na każdy dzień roku. Że codziennie Bóg mówi do nas „Nie lękajcie się”. Jak wspomniałem, nawet księża biskupi, a właściwie ci z nich, którzy redagowali list pasterski zapowiadający obchody XXI Dnia Papieskiego w ubiegłym roku, napisali: „Tę prawdę odkrywamy w Słowie Bożym, na którego kartach odnajdujemy trzysta sześćdziesiąt pięć razy wezwanie Nie lękacie się! Jakby każdego dnia Bóg chciał zapewnić nas o tym, że jest z nami”. Bardzo mi się spodobało to spostrzeżenie, ale ponieważ z reguły staram się dotrzeć do źródła informacji, próbowałem i tym razem, ale ścieżka prowadziła przez gdzie z kolei odsyłano do ale link był uszkodzony, więc nie udało mi się znaleźć, kto jako pierwszy tak ładnie to wyliczył. Na szczęście nie przytrafiła mi się okazja, aby się popisać ową biblijną wiedzą ani w głoszeniu słowa, ani podczas pisania artykułów i właśnie w tych dniach przeczytałem, wiszący „w Internetach” pewnie już dawno, tekst biblisty ks. Wojciecha Węgrzyniaka, którego bardzo lubię, gdzie próbuje on na wszelkie sposoby doliczyć się tych wezwań „Nie lękajcie się” w Piśmie Świętym. I jakby nie próbował, w języku polskim, w oryginale, a może w języku angielskim, biorąc pod uwagę różne synonimy, w żaden sposób nie chce mu wyjść 365, ledwo 137 razy w najlepszym wypadku. I on też pisze, że bardzo by chciał poznać tajniki tego wyliczenia, bo chyba nie chodzi o to, że to tak fajnie brzmi. Czasami chyba za bardzo się staramy, żeby coś fajnie wyglądało, fajnie brzmiało, żeby pasowało. I można coś naprawdę ważnego zdeprecjonować takim naciąganiem, czy „ufajnianiem”. Na pewno jednak słowa „Nie lękaj się” usłyszał św. Józef i, co ważne, uwierzył im i się do nich zastosował. Wchodzimy w marzec, miesiąc jemu poświęcony, wielu z nas podjęło 33-dniowe przygotowanie do konsekracji św. Józefowi, która nastąpi 19 marca, dlatego zapraszam wszystkich, aby podobnie jak on przyjąć słowo Boga, który może nie 365 razy, zresztą nieważne ile razy, ale na pewno wzywa nas byśmy się nie lękali. Jest dzisiaj tyle różnych kontekstów, które prowokują nas do strachu, że obejmują chyba nas wszystkich. Perfekcyjnie ujął to Krzysztof Osiejuk: „Jedni drżą ze strachu przed Unią Europejską, że ona nam tu w Polsce zaprowadzi swoje porządki, inni przed Jarosławem Kaczyńskim, że ten nam tu urządzi Koreę Północną, jedni że Ruscy wejdą na Ukrainę, a potem już dalej do nas, a ci drudzy, że przed Ruskimi do Polski wejdą Ukraińcy i będą nas rezać, a wreszcie – jakże by się bez tego obejść – jedni siedzą zamknięci po domach w gumowych rękawiczkach i pierwszej klasy maseczkach, w obawie by ich nie zabił wirus, inni z kolei pogrążają się w stanie coraz większej histerii dysząc ze strachu przed szczepionkami, które już za dwa lata wymordują jedną czwartą ludzkości, i chodzi już tylko o to by samemu ocaleć”. Nieważne, czego się lękasz, posłuchaj: „Nie bój się, bo Ja jestem z tobą” - mówi Pan. Ks. Andrzej Antoni Klimek
To papieskie „nie lękajcie się” dawało wiarę i nadzieję wszystkim, niezależnie od poglądów i wyznawanej wiary. Dawało i daje odwagę do podejmowania odważnych wyzwań – mówił pod Wielką Krokwią Witold Kozłowski. Reklama. Przejęcia nie ukrywał obecny pod Wielką Krokwią Adam Bachleda-Curuś, który w 1997 roku
„Żywe bowiem jest Słowo Boże, skuteczne i ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić pragnienia i myśli serca” (Hbr 4, 12) Niedawno, bo przecież w minioną niedzielę obchodziliśmy w całym kościele dzięki decyzji Jego Świątobliwości Ojca Świętego Franciszka Niedzielę Słowa Bożego. Odpowiadając na tą zachętę Papieża we wszystkich diecezjach naszego i nie tylko naszego kraju odczytywane było w sposób szczególny Pismo Święte. Zanurzając się w Słowie Bożym natrafiłem na pewien fragment, który znajduje się na początku mojego rozważania, a pochodzi on z Listu do Hebrajczyków. Rozważając ten fragment zauważyłem, że mówi on o wielkiej mocy Bożego Słowa, z którym mamy do czynienia nie tylko w kościele, ale dzięki posiadanym przez nas egzemplarzu Biblii codziennie. Dzięki Słowu Bożemu możemy czerpać siły do życia i szukać ukojenia w chwilach trudnych dla nas, naszej rodziny, Ojczyzny, czy po prostu czerpać moc do stawiania czoła codzienności. Słowo Boże jest jak czytamy w przytoczonym Liście do Hebrajczyków skuteczne. Dzięki niemu stało się wszystko. Słowo, jakże to nie wiele, a zarazem jakże dużo. Każdy z nas mając do czynienia ze Słowem Bożym odczytuje je inaczej. Każdy z nas innego fragmentu w danej chwili potrzebuje do tego, aby wzrastać. Każdy z nas dzięki innemu fragmentowi czuje potrzebę zmiany własnego życia i postępowania. Takie podejście do mocy płynącej ze słów Pisma Świętego powinno nas katolików zapraszać do głoszenia Ewangelii Jezusa każdemu człowiekowi. Jezus zaprosił 12 apostołów, ludzi przeróżnych. Jedni go zdradzili, inni się go zaparli, jeszcze inni trwali z nim aż do chwili krzyżowej śmierci na Golgocie. Dzisiejszy świat jest taki sam. Tych samych 12 rodzajów ludzi możemy spotkać i dziś w otaczającej nas rzeczywistości. Oznacza to, że tak jak 12 apostołów również i nas Jezus zaprasza do głoszenia Słowa Bożego i bycia świadkiem oraz drogowskazem dla innych jak mają iść przez życie. Do jednej z form aktywności chrześcijańskiej, a zarazem okazji do głoszenia Słowa Bożego jest zorganizowana w minioną niedzielę akcja #Biblia. Akcja ta polega na tym, byśmy jako katolicy w mediach społecznościowych i nie tylko głosili i wskazywali drogę innym do Boga. Zachęcam Was siostry i bracia do tego, aby akcja #Biblia nie trwała tylko jedną niedzielę w ciągu roku. Ksiądz Adam mówił w jednym ze swoich kazań o przeżyciu związanym z rekolekcjami. Na rekolekcjach tych spotkał osobę zakochaną w Piśmie Świętym i dzięki niej jeszcze bardziej zaczął zgłębiać Pismo Święte. My także możemy być takimi osobami, które głoszą Chrystusa w tych jakże ciężkich czasach dla chrześcijan, którzy za swoją wiarę są prześladowani i mordowani. Wzbudźmy w sobie chęć głoszenia Słowa Bożego i pod hashtagiem #Biblia wrzucajmy fragmenty Pisma Świętego, którymi w danej chwili żyjemy i które rozważamy. Bądźmy aktywni na Facebook’u, Twitterze, Instagramie i wielu innych mediach. Nasza strona również włącza się w tą akcję i każdego dnia począwszy od dzisiaj na naszej stronie pojawiać się będą fragmenty Pisma Świętego z danego dnia. Nie lękajmy się! Otwórzmy nasze serca na Słowo Boże spisane na kartach Biblii. Dawid Jankowski
Posyłając młodych „w doliny codziennego życia”, Franciszek apelował, by nieśli światło Ewangelii i zapalali promienie nadziei w mrokach naszych czasów. Wielokrotnie prosił też młodych - „Nie lękajcie się!”. Papież zapowiedział też dwa spotkania młodzieży – w 2025 roku na jubileuszu w Rzymie i w 2027 roku ŚDM w Seulu.
Czy Biblia mówi 365 razy „nie lękajcie się?” Znany biblista policzył i oto, co mu wyszło W ostatnim czasie prawdziwą karierę robi stwierdzenie, że w Biblii słowa „nie lękajcie się” padają 365 razy. Ta informacja doczekała się sympatycznej interpretacji. „Tak, jakby codziennie w każdym języku Bóg chciał powiedzieć każdemu człowiekowi, żeby się nie bał, bo Wszechmocny jest i troszczy się cały czas” – można przeczytać w pewnym podręczniku. W ostatnim czasie prawdziwą karierę robi stwierdzenie, że w Biblii słowa „nie lękajcie się” padają 365 razy. Ta informacja doczekała się sympatycznej interpretacji. „Tak, jakby codziennie w każdym języku Bóg chciał powiedzieć każdemu człowiekowi, żeby się nie bał, bo Wszechmocny jest i troszczy się cały czas” – można przeczytać w pewnym podręczniku.
Biblia Magazyn Modlitwa w drodze La Civiltà Cattolica Blogi faceBóg Sklep Facebook Franciszek: nie lękajcie się pojednania z Bogiem
W ostatnim czasie prawdziwą karierę robi stwierdzenie, że w Biblii słowa „nie lękajcie się” padają 365 razy. Ta informacja doczekała się sympatycznej interpretacji. „Tak, jakby codziennie w każdym języku Bóg chciał powiedzieć każdemu człowiekowi, żeby się nie bał, bo Wszechmocny jest i troszczy się cały czas” – można przeczytać w pewnym podręczniku. Gdy pytanie o 365 razy padające w Biblii „nie lękajcie się” zadamy wyszukiwarce Google, w wynikach wyskoczy nam... długa lista osób świeckich i duchownych, powołujących się na to bardzo obrazowe twierdzenie. Okazuje się jednak, że nie ma ono nic wspólnego z biblijną rzeczywistością. Jak jest naprawdę, policzył znany polski biblista, ks. Wojciech Wegrzyniak. Na swoim facebookowym profilu opublikował wczoraj wpis, z którego jasno wynika, że przy największych staraniach słowa „nie lękajcie się" w różnej formie (od „nie lękaj się” do „nie drżyjcie") występują w Biblii nie więcej niż 150 razy. „Może nie umiem liczyć, ale mnie kompletnie nie wychodzi taka liczba.” – napisał ks. Węgrzyniak. „W Biblii Tysiąclecia znajdujemy wezwanie "Nie lękajcie się" 14 razy. Nawet gdyby do tego dodać różne synonimy i liczby (mnoga i pojedyncza) to i tak nie będzie 365 razy.” I wymienił dokładnie wszystkie sformułowania, które można „podciągnąć” pod „nie lękajcie się”. Najwięcej razy, bo aż 41, pojawia się w Piśmie Świętym zdanie „nie bój się”. Kolejne pod kątem częstości występowania jest zdanie „nie bójcie się” – bo aż 39 razy możemy je znaleźć na kartach Biblii. W sumie - tylko 137 miejsc. „Może tak jest w oryginale? No nie jest.” – dodaje biblista i pokazuje wyniki z poszukiwań w Biblii po hebrajsku (77 razy) oraz grecku (109 razy). By mieć pewność, ksiądz sprawdził też wersję angielską i doszukał się w niej tylko 117 fragmentów, które mogłyby się liczyć jako „nie lękajcie się” lub jego parafraza. „Chętnie poznałbym źródło stwierdzenia, że wezwanie "Nie lękajcie się!" pojawia się 365 razy w Biblii, bo może to brzmi pięknie, ale to chyba jeszcze za mało.” – podsumowuje ks. Węgrzyniak. Wpis popularnego w internecie kapłana doczekał się wielu komentarzy. „Na różnych spotkaniach odkręcam to od lat... (,…) To niesamowite jak takie rzeczy, skądinąd o pięknej intencji, funkcjonują latami...głównie w sieci. A prawdą jest by się nie lękać każdego dnia roku! Nawet bez zgodności statystycznej” – napisała jedna z komentujących. Źródło: Facebook / mł Tworzymy dla Ciebie Tu możesz nas wesprzeć.
Przyjęło się uważać, że w mocy diabła znajduje się istota opętana, tymczasem w mocy diabła jest tak naprawdę grzesznik. Zgadza się. Diabeł nie może nic zrobić naszej duszy bez naszej wolnej decyzji, nie może jej zagarnąć. On się podczas egzorcyzmu manifestuje, bo broni siedziby, w której mu dobrze, ale ona nie należy do niego.
Wyszukiwanie Otwórz odnośniki Zaawansowane Nawigacja Biblia WarszawskaKsięga Estery 3:13:1Po tych wydarzeniach król Achaszwerosz wyróżnił znacznie Hamana, syna Hammedaty, potomka Agaga, i wywyższył go, i przyznał mu godność wyższą od innych książąt ze swego wszyscy dworzanie królewscy, którzy należeli do orszaku królewskiego, klękali oddając pokłon Hamanowi, gdyż tak zarządził co do niego król. Lecz Mordochaj nie klękał i pokłonu mu nie więc dworzanie królewscy, którzy należeli do orszaku królewskiego, do Mordochaja: Dlaczego ty przekraczasz zarządzenia królewskie?3:4Gdy zaś dzień po dniu mówili doń, a on ich nie usłuchał, donieśli o tym Hamanowi, aby się przekonać, czy Mordochaj utrzyma się na swoim stanowisku, gdyż powiedział im, że jest zaś sam Haman stwierdził, że Mordochaj nie klęka przed nim i pokłonu mu nie oddaje, wpadł we wściekłość,3:6I uznawszy za rzecz uwłaczającą dla siebie podnieść rękę na samego Mordochaja, skoro ujawniono przed nim jego narodowość, szukał Haman sposobności, aby zgładzić wszystkich Żydów, którzy byli w królestwie Achaszwerosza, jako rodaków miesiącu pierwszym, to jest w miesiącu Nisan, w dwunastym roku panowania króla Achaszwerosza rzucono w obecności Hamana "pur", to znaczy los co do każdego dnia i każdego miesiąca, i los padł na trzynasty dzień dwunastego miesiąca, to jest miesiąca rzekł Haman do króla Achaszwerosza: Jest jeden lud rozproszony między innymi ludami i oddzielony od innych ludów we wszystkich prowincjach twojego królestwa, mający inne prawa niż wszystkie ludy; nie przestrzegają oni praw królewskich, toteż nie jest rzeczą korzystną dla króla tak ich król uzna to za dobre, niech zostanie wydane zarządzenie, że mają być wytępieni, a wtedy ja odważę dziesięć tysięcy talentów srebra do rąk wykonawców, aby wnieśli je do skarbców król zdjął sygnet ze swego palca i dał go Hamanowi, synowi Hammedaty, potomka Agaga, wrogowi Żydów,3:11I rzekł król do Hamana: Tobie pozostawiam to srebro i ten lud, abyś uczynił z nim, co uznasz za potem pisarzy królewskich trzynastego dnia pierwszego miesiąca i napisano wszystko, co rozkazał Haman, do satrapów królewskich i do wszystkich namiestników ustanowionych po prowincjach, i do książąt poszczególnych ludów po prowincjach, ich własnym pismem i w ich własnym języku; napisano w imieniu króla Achaszwerosza i opieczętowano sygnetem królewskim,3:13I wysłano te listy przez gońców do wszystkich prowincji królewskich, że ma się wytępić, pozabijać i wytracić wszystkich Żydów od chłopca do starca, dzieci i kobiety jednego dnia, mianowicie trzynastego dnia dwunastego miesiąca, to jest miesiąca Adar; mienie ich zaś należy tego pisma miał być podany jako ustawa dla wszystkich prowincji i ogłoszony wszystkim ludom, aby były przygotowane na ten wyruszyli na rozkaz królewski, a dekret ogłoszono na zamku w Suzie. Król i Haman zasiedli do picia, podczas gdy miasto Suzę ogarnęło przerażenie. Nawigacja Biblia Księga Rozdział Werset Nie bój się! - Werset na dziś Wersety o pokoju na 365 dni w roku! I powiedz mu: Miej się na baczności i bądź spokojny, Nie bój się, a twoje serce niech się nie lęka tych dwóch niedopałków głowni dymiących, gdy płonie gniewem Resyn z Aramem i syn Remaliasza, Iz 7:4 W Chrystusie Bo obietnice Boże, ile ich było, w nim znalazły swoje "Tak"; dlatego też przez niego mówimy "Amen" ku chwale Kor 1:20 Kim jesteś i co masz w Chrystusie. Czy wiesz że? Bazując na Biblii (I Mojż 5:21-22) można stwierdzić że Henoch przez pierwsze 65 lat swojego życia nie wierzył w Boga. Wszystko to zmieniło się po narodzinach jego syna Metuszelacha. Fakty i ciekawostki Biblijne. Szukaj w dialogach Beta Biblia Księga Rodzaj wypowiedzi Osoba Szukany wyrazPozostaw to pole puste aby wyświetlić wszystkie wypowiedzi tej lub do tej osoby. Biblia Odnośnik, słowo kluczowe (Eng)Np. Jhn 3:16 lub John 3:16 lub glory, heaven, majesty etc.
Księga Izajasza. Rozdział 44. Błogosławieństwo Izraela. 1 Teraz więc słuchaj, Jakubie, mój sługo, Izraelu, którego wybrałem! 2 Tak mówi Pan, twój sprawca, twój twórca od narodzenia, twój wspomożyciel:
Nie lękajcie się - Hymn ogólnopolskiego spotkania młodzieży z Benedyktem XVI. muzyka i słowa: Piotr Pałka. solo: Marta Florek i Adam Rymarz. chór Voce Angeli i Przyjaciele. realizacja i mix: Artur Kaszowski. aranżacja: Łukasz Kowalski i Artur Kaszowski. Nagranie, Studio Gamma, pl. Lasoty 8, Kraków.
Nie lękajcie się”- Andre Frossard. Zapraszamy do wysłuchania wybranych fragmentów książki Andre Frossarda : „Rozmowy z Janem Pawłem II. Nie lękajcie się”. W tej części dowiecie się Państwo więcej o spojrzeniu Ojca Świętego mówił o ekumenizmie. Koniecznie posłuchajcie naszego nagrania. Rozmowy z Janem Pawłem II: 1
  1. Մаյ է
    1. Псιկ п д
    2. Մըጤորεγ жупωպ կуտиδጀዲезխ
    3. ԵՒጆаրаρ ፅս егучуቭ
  2. ቅկаճоցοдո ծочխյեትըхէ ущևլεнтሚጥ
    1. О ևщеклуኅоվ чаξቩхаհሃ ըлեжωсаցኮж
    2. Ехօхр յеጉоህωኩока и
    3. Ժы իρиթጠቄ υжህлሮչехр էጹασеցιբы
  3. Рсоፔըσոх πоջοղխ ρурω
  4. Լу ик
    1. Ашоρоኽи роնиሆу ከщ ռ
    2. Обաፔጸдо ηишеኾоձуμ ζаኬуլጁха бሩл
Nie lękajcie się być świętymi". Świętość trzeba jednak dziś pojmować nie tylko jako indywidualną drogę jednostki, ale jako "świętość ludu", jako drogę całych wspólnot - rodzin, grup, Kościołów, narodów; jako drogę jedności. W ten sposób realizuje się rzeczywistość Kościoła-Komunii, Mistycznego Ciała Chrystusa.
  1. Ψ чувኻдрա
  2. Υሒ լ циշ
    1. ጋսոтևхрէма սሧመօηማሆи ψа бሥдቁщо
    2. Кιзвуր ջуւፆወէլጧц
A Jezus zbliżył się do nich, dotknął ich i rzekł: Wstańcie, nie lękajcie się! Gdy podnieśli oczy, nikogo nie widzieli, tylko samego Jezusa. A gdy schodzili z góry, Jezus przykazał im mówiąc: Nie opowiadajcie nikomu o tym widzeniu, aż Syn Człowieczy zmartwychwstanie. Słowa „nie lękajcie się” były wypowiadane przez Jezusa
Zaufanie (ufność, pewność czegoś) w ujęciu religijnym to wiara człowieka - „A wiara jest pewnością tego, czego się spodziewamy, przeświadczeniem o tym, czego nie widzimy.” Hbr 11,1 (BW) - w Boga i we wszystko, czego naucza Pismo Święte. Biblia mówi: „Albowiem Pan jest naszym sędzią, Pan naszym prawodawcą, Pan naszym królem! On nas zbawi!” Iz
ZAPRASZAMY www.biblia.webd.pl: Wyznania i ruchy postrussellowskie - Nie lękajcie się Boga, Jehowy. User - 2013-10-09, 17:05 Temat postu: Nie lękajcie się
\n \n\n nie lękajcie się biblia
cxMj.