"Wojciech Karolak usnął snem wiecznym. W spokoju i ciszy" - poinformował na Twitterze Hirek Wrona. "Mieliśmy grać za 2 tygodnie. Niewyobrażalna strata… Wielki muzyk i cudowny człowiek. Każde granie z Nim było wielką lekcją, a przebywanie najczystszą przyjemnością. Był człowiekiem niezwykłej klasy, pełnym niegdysiejszego wdzięku i cudownego humoru. Żegnaj mistrzowski Zającu!" - tak na Facebooku pożegnał Karolaka Marek Napiórkowski. Muzyk potwierdził też wiadomość w rozmowie z Onetem. - Tacy ludzie nie powinni umierać - powiedział. Artystę pożegnał też Jan "Ptaszyn" Wróblewski. "I co ja mam powiedzieć? Wojtek Karolak, Wojtuś, kochany zając odszedł. Był jednym z moich kilku największych przyjaciół. A lada dzień mieliśmy pojawić się na planie u Janusza Majewskiego by wspominać" - napisał na Facebooku. "Spłonął nam samochód w Holandii, płonęły organy Wojtka w Polsce. Wojtek mieszkał u mnie trzy miesiące, wiozłem go do ślubu z Marysią Czubaszek. Nic nie mogło zmącić jego spokoju. Potem różnymi ścieżkami chodziliśmy. Kiedy na siebie wpadaliśmy, to zawsze kończyło się na minutce rozmowy, która przeciągała się do niemal ranka następnego dnia, jak w Sulęczynie u Adasia Czerwińskiego, kiedy nocny chłód gnaty nam mroził, a my ogrzewaliśmy się od papierosów. Ewentualnie podśpiewywaliśmy sobie furę tematów, co kończyło się koncertem" - dodał jazzman. Wojciech Karolak, uznawany za jednego z gigantów polskiego jazzu, był najbardziej znanym wirtuozem organów Hammonda w kraju. Współpracował z Krzysztofem Komedą, Andrzejem Trzaskowskim czy Jarkiem Śmietaną. Muzyka pożegnał syn Andrzeja Trzaskowskiego, Rafał. "Wojciech Karolak. Wybitny jazzman, gentleman z niebywałym sznytem, zawsze wyróżniający się na tle komunistycznej szarzyzny – klasą i dowcipem. Nikt tak nie grał na organach Hammonda. Kopalnia anegdot. Umawaliśmy się porozmawiać o moim Ojcu i czasach »The Wreckers«. Nie zdążyłem" - napisał. Dalszy ciąg tekstu pod wideo. Wojciech Karolak urodził się w Warszawie w 1939 r., ale wychował w Krakowie. "Prawie całą wojnę spędziliśmy w stolicy. Zostaliśmy z niej wysiedleni w momencie, kiedy skończyło się Powstanie. Niemcy postanowili zrównać Warszawę z ziemią i wysiedlili ludność przez obóz w Pruszkowie. Przeszliśmy Pruszków, a później zaczęła się wędrówka w nieznane. Po drodze matka miała ciężki wypadek – furmanka, na której jechała, wpadła pod pociąg. Było to tak straszne, że nie chcę o tym opowiadać. Wyglądało na to, że mama nie przeżyje. Wzięli ją do szpitala, a my z ojcem poszliśmy dalej. Szliśmy chyba ze trzy miesiące. Przy nieprawdopodobnym mrozie. Po drodze dostałem zapalenia ucha, które skończyło się punkcją w szpitalu polowym. Wreszcie dotarliśmy do Krakowa, a ojciec znalazł dom, w którym mogliśmy zamieszkać. Była to kamienica po jakiejś misji wojskowej Mussoliniego, ze wszystkimi papierami firmowymi, maszynami do pisania i pieczątkami. Nocami wyszarpywali to jacyś faceci; kradli, co się dało. My barykadowaliśmy się w jednym z pokojów, gdzie była koza – taki mały piecyk. Któregoś dnia, jak anioł, zjawiła się mama. Nie wiadomo jak…" - wspominał w wywiadzie dla "Playboya". "Wydawało mi się, że gram" Karolak zaczynał karierę jako saksofonista, występując w latach 1959-60 w zespole "The Wreckers" Andrzeja Trzaskowskiego. "Kupiłem swój saksofon altowy od jednego człowieka. Nie interesowało mnie, skąd go wziął, powiem tylko tyle, że miał związki z wojskiem. Tam mu pewnie też ktoś ukradł ustnik, dlatego dostałem do ręki saksofon bez niego. I przez pierwszy rok grałem na ustniku od klarnetu, bo to wtedy były sprawy nie do załatwienia. Instrument działać działał, ale kwiczał okropnie. Ludzie uważali, że to piękne, bo wtedy nikt się nie znał" - mówił Magdalenie Grzebałkowskiej. I dodawał: "Zaczynałem wtedy grać jazz. To znaczy: wydawało mi się, ze gram. Właściwie to kompletnie nie umiałem grać, ale wtedy była taka atmosfera wokół jazzmanów, że jak ktoś się ogłosił, że nim jest i jeszcze chodził, tak jak ja, we wspaniałych, wielkich, ciemnych okularach, trzymał saksofon pod pachą i miał sztruksową marynarkę bordo z ciuchów, to był jazzman". W 1961 r. porzucił saksofon dla pianina. W 1962 r. założył, wspólnie z Romanem Dylągiem i Andrzejem Dąbrowskim The Karolak Trio. Z tym zespołem nagrał swoją pierwszą autorską płytę. Dzięki zarobionym pieniądzom w 1973 r. kupił organy Hammond-B3. Charakterystyczne brzmienie słynnych organów zrosło się na stałe z twórczością muzyka. "Usłyszałem u Zbyszka Namysłowskiego płytę »House party« Jymmiego Smitha i oszalałem. Wiedziałem już, że moim instrumentem będą organy" - wspominał w audycji Polskiego Radia Karolak. W latach 80. komponował także większe formy, np. suity, muzykę do filmów i spektakli teatralnych. Napisał muzykę do takich produkcji, jak "Konopielka", "Bardzo spokojna wieś", "Szczęśliwy brzeg", "Miłość z listy przebojów" czy "Przyłbice i kaptury". Organista jazzowy Europy Dyskografia muzyka obejmuje kilkadziesiąt tytułów, są to, "All Stars Swingtet", "Jazz Believers", "Swingtet Jerzego Matuszkiewicza", "Kwartet Andrzeja Kurylewicza", "Don Ellis: Jazz Jamboree '62", "Luis Hjulmand: Jazz Jamboree '62", "The Karolak Trio", Cecily Fords, "Jerzy Milian: Jazz Jamboree '64", "Annie Ross: Jazz Jamboree '65", "Atma" - z Michałem Urbaniakiem, "Kujaviak Goes Funky" - ze Zbigniewem Namysłowskim, "Time Killers", "Wiesław Pieregorólka Big Band", "Ballads and Other Songs", "Phone Consultations", "Songs and Other Ballads" - z Jarosławem Śmietaną, "La Boheme" - z Piotrem Baronem. W ankietach magazynu "Jazz International" w latach 1973-74 Karolak uznany został za organistę jazzowego Europy, a w rankingu "Jazz Forum" wielokrotnie zwyciężał w kategoriach: aranżer (w latach 1983-86) i organista (1983-88, 1990 oraz 1992-2001). W 2010 r. został uhonorowany nagrodą "Złoty Fryderyk" za całokształt osiągnięć artystycznych. Dalszy ciąg tekstu pod wideo. "Myśmy się nigdy nie nudzili" Wojciech Karolak pisał również piosenki rozrywkowe i kabaretowe - najczęściej do tekstów Marii Czubaszek, swojej żony zmarłej w 2016 r. Wspólnie z Czubaszek napisał dwie książki: "Boks na Ptaku, czyli każdy szczyt ma swój Czubaszek i Karolak" oraz "Małżeństwo doskonałe. Czy ty wiesz, że ja cię kocham…". O żonie Karolak mówił: "Marysia miała duży seksapil − kiedy wchodziła do pokoju, erotyzm otaczał ją jak niewidzialny welon. I to na mnie od razu działało. Bo to była ona". Przyznawał, że zdarzały się wybuchy. "Marysia przez całe życie była zazdrosna o to, że w Stodole rzuciłem krzesłem w Kobielę, który się dowalał do mojej narzeczonej Bożenki, która potem została moją pierwszą żoną. A ja z powodu Marysi żadnego mężczyzny nie walnąłem krzesłem. Raz tylko wściekły chciałem palnąć Zapasiewicza. Wtedy już piłem, więc nie bardzo rozumiałem, co się dzieje. A Zapasiewicz coś za sympatycznie rozmawiał z Marysią i mnie się to nie spodobało. Zacząłem się więc odgrażać, że mu przywalę. Po latach było mi bardzo wstyd, bo to był wspaniały człowiek". I dodawał, że wspólnie życie zawsze było ciekawe: "Nie wiem, myśmy się nigdy nie nudzili ani sobą nie znudzili. Marysia jednak uwielbiała się kłócić. Miała potrzebę kłócenia się, zwłaszcza jeśli z kogoś wychodziło drobnomieszczaństwo. Na to była bardzo uczulona. Lubiła się z ludźmi boksować na słowa, a że miała fantastyczny refleks, była niezrównana w puentach. Miała umiejętność odwracania kota ogonem. W tym osiągała mistrzostwo świata". Źródła: Arkadiusz Bartosiak i Łukasz Klinke, "Wojciech Karolak", "PLAYBOY" nr 07, 2015 r. Magdalena Grzebałkowska "Komeda. Osobiste życie jazzu", Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, 2018 PAP Twitter